Μέσα στη δίνη της άχρωμης καθημερινότηταςστη στυγνή και άνοστη πραγματικότητα
αναζητούμε της ζωής το χαμένο νόημα
και κανείς μας δεν καταλαβαίνει το λάθος.
Μπλεγμένοι στους αραχνοϊστούς των ψευδαισθήσεων
δε βλέπουμε την έξοδο για το πέταγμα στα ουσιώδη.
Θαμπώθηκαν τα μάτια μας απ΄τη μαγεία της γνώσης
και από την επανάσταση της τεχνολογίας.
Τώρα πια στις σεληνόφωτες νύχτες είμαστε άδειοι
στις ρόδινες χαραυγές και στα δειλινά μοναχικοί.
Μέσα στην ανακατωσούρα του μυαλού και της ψυχής
στη δυσαρμονία σκέψεων και αλόγιστων πράξεων
δεν βυθιζόμαστε στα χρώματα του ηλιοβασιλέματος
και πνίγουμε τα αποστεωμένα μας συναισθήματα
στην ισοπέδωση των μικρών και των μεγάλων αξιών.
Πως μπλεχτήκαμε σ΄αυτή την κενόδοξη τρικυμία ;
Πως ξεστρατίσαμε απ΄το δρόμο της ανθρωπιάς ;
Δεν είναι η ουσία της ζωής στη νεκρωμένη φαντασία
στα παγερά, αδιάφορα προς τον διπλανό βλέμματα
στις δηλητηριασμένες απ΄την καχυποψία σχέσεις
και στα προσωπεία που παγιδεύουν την αλήθεια.
Αντί, λοιπόν, να χανόμαστε ερευνώντας το σύμπιαν
ας καταδυθούμε πρώτα μέσα μας στα βάθη της ψυχής
για να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας, να επανέλθουμε.
Να ζήσουμε την ομορφιά της κάθε στιγμής
Τα απλά και τα καθημερινά κρύβουν
τα μεγάλα, τα σημαντικά και τα αληθινά…….
Τώρα πια στις σεληνόφωτες νύχτες είμαστε άδειοι
στις ρόδινες χαραυγές και στα δειλινά μοναχικοί.
Μέσα στην ανακατωσούρα του μυαλού και της ψυχής
στη δυσαρμονία σκέψεων και αλόγιστων πράξεων
δεν βυθιζόμαστε στα χρώματα του ηλιοβασιλέματος
και πνίγουμε τα αποστεωμένα μας συναισθήματα
στην ισοπέδωση των μικρών και των μεγάλων αξιών.
Πως μπλεχτήκαμε σ΄αυτή την κενόδοξη τρικυμία ;
Πως ξεστρατίσαμε απ΄το δρόμο της ανθρωπιάς ;
Δεν είναι η ουσία της ζωής στη νεκρωμένη φαντασία
στα παγερά, αδιάφορα προς τον διπλανό βλέμματα
στις δηλητηριασμένες απ΄την καχυποψία σχέσεις
και στα προσωπεία που παγιδεύουν την αλήθεια.
Αντί, λοιπόν, να χανόμαστε ερευνώντας το σύμπιαν
ας καταδυθούμε πρώτα μέσα μας στα βάθη της ψυχής
για να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας, να επανέλθουμε.
Να ζήσουμε την ομορφιά της κάθε στιγμής
Τα απλά και τα καθημερινά κρύβουν
τα μεγάλα, τα σημαντικά και τα αληθινά…….
15 σχόλια:
εννια μήνες κολυμπάμε στην πισίνα της μητρός μας μήτρα.Εμφυτη η ικανότητα του κολυμβητή.Για να γίνεις βουτηχτής όμως φίλε μου θέλει πολύ κουράγιο ,θάρρος ,αγνοια κινδύνου ,θυσία του υλικού .Μια ζωή ολάκερη ας χρειαστείθα την κάνω που θα πάει την κατάδυση στα βάθη της ψυχής.
Βαθιά ανάσα ,βουτιά στα καθαρά ωκεάνια νερά της ψυχής μου τα λόγια σου ,θα τα διαβάζω την αυγή ,παρέα μου , με την ματιά στραμμένη στην Ανατολή.
Αλήθεια γιατί ξεστρατίσαμε;;; Ίσως γιατί πιστέψαμε ότι αυτόνομα κινούμαστε ελεύθερα αλλά δεν καταλάβαμε ότι στις λακούβες του δρόμου θέλουμε ένα χέρι να στηριχθούμε...
Καλό μεσημέρι!!!
Σαράντη φίλε μου
και μια ζωή αν κάνουμε καταδύσεις μέσα μας, πάντα καινούργια πράγματα θα ανακαλύπτουμε...Αλλά το ζήτημα είναι ότι δεν κάνουμε την αρχή, ούτε για ένα μέτρο κατάδυσης, πότε θα μπούμε στα βαθειά ;;Μπορεί και να φοβόμαστε, ή μπορεί και να γνωρίζουμε τι θα βρούμε, οπότε δεν υπάρχει ενδιαφέρον.....
Καλό Σαββατόβραδο
Με σταθερό το βλέμμα στην ΑΝΑΤΟΛΗ ξεχειλίζει η ψυχή από ευχαρίστηση και ο νους από έμπνευση..........
Μόνο μην της τα λες όλα της αυγής Λυγερή, μην τύχει και ζηλέψει..
Το χέρι onisime το έχουμε ανάγκη όχι μόνο στις λακούβες, αλλά παντού και πάντοτε...
Πολύ όμορφη αισθητικά η σελίδα σου, μα πιότερα όμορφη η εκφραστική σου γραφή, η αγωνία σου και η ψαγμένη ευαισθησία που σε παρακινεί στο άδολο, το ασυμβίβαστο και το αληθινό.. Να είσαι καλά και πάντα οι πτήσεις σου είναι πολύ ψηλά.. Καλό σου βράδυ..
Ωραία η...θέα από το μπαλκόνι σου Ασυμβίβαστε. Έτσι δα να κάνεις θα γιομίσει η χούφτα σου αστέρια......
ΦΙΛΑΡΑΚΙ
ΧΑΡΗΚΑ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕΣ ΤΗΝ ΒΟΛΤΑ ΣΟΥ ΣΤΟ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ ΜΟΥ Κ ΑΣ ΜΗΝ ΑΦΗΣΕΣ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ. ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΠΕΡΙΣΟΤΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΒΩ Κ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΝΕΙ. ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΑΛΗΘΗΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΝΑ ΜΠΕΙ ΣΤΟ ΤΡΥΠΑΚΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΙ.ΝΑ ΚΟΥΝΗΣΕΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥ. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ ΓΙΑ ΜΕΝΑ.
ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΓΡΑΦΟΥΝ ΑΠΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΓΡΑΦΟΥΝ. ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΜΟΝΟ Η ΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ.
ΧΑΙΡΟΜΕ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΑΛΗΘΗΝΕ.
ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ. ΓΙ ΑΥΤΟ ΣΟΥ ΔΙΝΩ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΩ.
ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΕΡΝΑΣ ΦΙΛΑΡΑΚΙ
Αίολε ποιητή
ΕΜΕΙΣ (εγώ και οι άλλοι που είναι σαν και μένα,οι άλλοι κι εγώ που είμαι σαν κι αυτούς) απλά γράφουμε, αποτυπώνουμε τις σκέψεις μας στην οθόνη ή στο χαρτί, ενώ ΕΣΕΙΣ (εσύ και όλοι οι ποιητές) σμιλεύετε το λόγο και μας τον παραδίνετε τεχνούργημα.
ΕΜΕΙΣ, απλά εκφέρουμε λόγο, ΕΣΕΙΣ κάνετε το λόγο τέχνη... Υπάρχει διαφορά. Οι καλλιτέχνες του λόγου και όχι μόνον, υψώνουν φράγμα στην πλημμυρίδα της γενικευμένης ευτέλειας των καιρών που ζούμε....
Λυγερή, η θέα απ΄το μπαλκόνι μου είναι πιο απολαυστική για μένα την αυγή,λίγο πριν το χάραμα, όταν αρχίζουν να πέφτουν ένα-ένα τα αστέρια, κι εγώ κάνω ευχές.....Μετά κλείνω τα μάτια για να τις δω να πραγματοποιούνται, και τα ανοίγω με την πρώτη ηλιαχτίδα, για να ρίξω το βλέμμα μου στην ΑΝΑΤΟΛΗ,στο ξεκίνημα της κανούργιας μέρας...
spy όλα τα πράγματα έχουν ουσία, αρκεί να σκάψουμε για να την ανακαλύψουμε. ΄Αλλα την έχουν επιφανειακά και άλλα πιο βαθιά..,
Τη σκαπάνη λοπόν και μπρος. Πρώτα από τον εαυτό μας για να δούμε τι κρύβει μέσα του, μετά ίσως βρούμε και τι κρύβουν οι άλλοι...
Στης ψυχής το παρακάτω
Σε ποτήρι άσπρο πάτο
Απόψε τον κόσμο θε να μεθύσω
Μπας και κοιτάξει λίγο πιο καλά
Στη σκιά του παρελθόντος να γυρίσει
Τα μάτια λίγο για να δεί
Να δει τι έχει κάνει
Και πάει πίσω η ζωή
αφιερωμένο σ αυτον που κάνει την ευθύνη σταυρό .Ευθυνη,εαν αποφασισεις να κάνεις την κατάδυση ,πρεπει να εχεις .Πνευμόνια,για ν αντέξεις,,ΕΥΘΥΝΗ μεγάλη παίρνεις κι οι ανθρωποι δεν την αντέχουν φίλε μου.
Φίλε Σαράντη
Τα παρακάτω λόγια είναι στην προμετωπίδα της ιστοσελίδας μου
Αυτός είναι ο δρόμος μου, αυτόν ακλουθώ, έτσι πορεύομαι για να μπορώ να ενισχύω την πίστη μου στην ουτοπία. Ποιά είναι αυτή;Από τον άνθρωπο στην ανθρωπότητα....Μην ψάχνεις, λοιπόν, τον τρόπο για να κοιτάξει ο κόσμος λίγο πιο καλά, αφού το βλέμμα του δεν είναι καθαρό.....
Δεν αλλάζει ο κόσμος αν δε αλλάξουμε την κοινωνία . Και δεν αλλάζει η κοινωνία αν δεν αλλάξουν οι άνθρωποι. Και για να αλλάξουν οι άνθρωποι, πρέπει να αλλάξουμε τις καρδιές μας.. εγώ, εσύ ,αυτός, εκείνοι,οι άλλοι, όλοι.Ας κάνουμε την αρχή από τον εαυτό μας, είναι ευκολότερο να αλλάξεις εσένα,από τα να αλλάξεις τον άλλο...
Δεν είμαι επί παντός επιστητού.
Αλλά εννοώ στο σύνολο να διακρίνω .και επειδή η σελίδα σου κερνά ποτό ελευθερίας θα πιω μια στάλα.
ΑΛΗΘΙΝΕ εσύ ξέρεις ( όπως και ο καθένας ) πόσο Αληθινός και Ασυμβίβαστος είσαι. Εγώ όμως αναγνωρίζω δικές μου αλήθειες μέσα απ’ τον λόγο σου, ,και παρηγοριέμαι ,κι εκστασιάζομαι, και αιφνιδιάζομαι, και αναρωτιέμαι, και ονειρεύομαι πως η φωνή μου δεν μου γυρίζει μόνη !!!!.
Τον εξώστη και τα μάτια σου!
ONISIMOS θα σου πω κάτι εδώ ,που στο αγαπημένο μου καλντερίμι δεν θα το βρεις γραμμένο.:
. Είμαι σίγουρη δεν σε καταλαβαίνουν όλοι, δεν μπορούν να σε παρακολουθήσουν, να σε ερμηνεύσουν σωστά. Αυτό φαίνεται καθαρά από τα σχόλια των επισκεπτών σου .(μηδε εμού εξαιρουμένης καμιά φορά !!!) . Δεν θα αποφύγω την αυτοκριτική μου, και θα σου ομολογήσω ( και μη μου απογοητεύεσαι γι αυτό ,αμαρτία ξομολογούμενη αμαρτία δεν είναι ) ότι δεν είναι λίγες φορές που έχω τις αντιρρήσεις μου…
Οι περισσότεροι όμως σε αισθάνονται, και ΄΄ολοι μα όλοι σ΄αγαπούν!!!!! Αυτό βγαίνει ολοκάθαρο και κυκλοφορεί μέσα στην bloggογειτονιά μας.
Διεκδικώ μεγάλο ποσοστό συμμετοχής σε αυτήν την συλλογική αγάπη.
Και καταθέτω εδώ, τον σεβασμό μου σε Σένα και τα πιστεύω σου, .την απεριόριστη,, εκτίμηση στο πρόσωπο σου, την ευγνωμοσύνη μου, και την δική μου ξεχωριστή Αγάπη, την διακριτή πάνω στη γη, την ανθεκτική στο χρόνο, και αν τύχει να βρεθούμε μετά και κάπου αλλού ,σίγουρα αναγνωρίσιμη.!!!
ΤΑΚΗ φίλε ,Το ξέρεις πως με μαγεύεις κατ΄ εξακολούθηση, και νεραϊδες τους στίχους σου μου στέλνεις ,να με ταξιδέψουν στο χώρο της Ποίησης Θα σου
το μαρτυρήσω εδώ, απ’ τον εξώστη του Αληθινού κοιτάζοντας τον ουρανό ¨ότι δεν είναι λίγες οι φορές που σε ακολούθησα ,να ξαποστάσω …. ….
Για όσες φορές στάση έκανες Στης Ψυχής τα Λόγια τα Γραμμένα, ας …κοκκίνισα εγώ σ’ ευχαριστώ!!!
SPY σε σοβαρή…..υποψία με βάζεις . Δεν σε επισκέφτηκα ακόμη ,θα το κάνω όμως σύντομα και μετά από τις πρώτες χαιρετούρες θα μοιραστούμε την πρόκληση αν την βρώ στην σελίδα σου. Νάσαι καλά Φιλαράκι .μου άρεσε αυτό….
ΣΑΡΑΝΤΗ ΜΟΥ σε άφησα τελευταίο ,πιστή στην αρχή μου να μιλάω τελευταία για ΜΕΝΑ . Σε αυτήν την κατάδυση εδώ αλλά κι αλλού όπου εμείς συναντιόμαστε ,ο διάλογος μετατρέπεται σε μονόλογο ,τα εσώψυχα τραγούδι στον ίδιο ρυθμό. Σε ευχαριστώ γι αυτό και για κάτι άλλο που δεν στο έχω πεί και θα στο πώ εδώ. Η εικόνα του Ανθρώπου με την δική σου θωριά, ποιότητα, σκέψη, χαρισματική ικανότητα γραφής ,δημιουργικής απόδειξης ΄(Όταν σε σκέπτομαι αγκαλιά με τα τρία παιδιά σου) μπαίνει επιδεικτικά με πείσμα δίπλα στην όποια ανάποδη απεικόνιση της βαριάς καθισμένης ζωής για μερικούς ,και δίνει το σήμα για ανάταση , για αντίσταση για ανάβαση, ΣΤΟΝ ΠΗΓΑΙΜΟ μηδέ εμού εξαιρουμένης. Σ΄ ΑΓΑΠΩ
΄Υστερα απ’ αυτή την ,όχι στάλα, αλλά γερή δόση ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ( αλήθεια ο Ελεύθερος γιατί λείπει κι απόψε απ΄τον εξώστη σου?) που με κέρασες ,φίλε, μεθυσμενάκι αποσύρομαι.
Δημοσίευση σχολίου