Απόγευμα Σαββάτου στην πολύβουη πόλη
με τον ουρανό θολό και τον αέρα να φυσάει..
Δίπλα ακριβώς από τις γραμμές του τρένου
το ακατοίκητο νεόχτιστο, σιωπηλό και κρύο.
Έβρεχε απ΄το πρωί μέχρι και το μεσημέρι
Κι όταν σταμάτησε, το δοξάρι δεν εμφανίστηκε.
Αν ερχόταν, αν έβγαινε έστω και για λίγο
Ίσως και να φώτιζε το μουντό τριγύρω τοπίο
και τα άχρωμα όνειρα των δυο παιδιών στο κτίσμα
που έψαχναν διέξοδο στην κιτρινωπή σκόνη.
Έτρεμαν οι σύριγγες στα χέρια τους, και δίπλα
το κουταλάκι πάνω απ΄τη φλόγα που έσβηνε.
Αργά και καταπραϋντικά κύλησε στις φλέβες τους
το λιωμένο στο ξινό, φαρμάκι-βάλσαμο
Ο ένας άντεξε, ο άλλος όχι, και πέταξε στο πουθενά.
Σε λίγο, δυο διαφορετικές σειρήνες ηχούσαν δυνατά
αναστατώνοντας τους εφησυχασμένους της γειτονιάς
Αστυνομικοί και νοσοκόμοι στο καθήκον της βάρδιας.
Μετά, όλα όπως πρώτα, σιωπηλά κι ανέκφραστα
Παντού σφαλισμένα παράθυρα και άδειες καρδιές....
με τον ουρανό θολό και τον αέρα να φυσάει..
Δίπλα ακριβώς από τις γραμμές του τρένου
το ακατοίκητο νεόχτιστο, σιωπηλό και κρύο.
Έβρεχε απ΄το πρωί μέχρι και το μεσημέρι
Κι όταν σταμάτησε, το δοξάρι δεν εμφανίστηκε.
Αν ερχόταν, αν έβγαινε έστω και για λίγο
Ίσως και να φώτιζε το μουντό τριγύρω τοπίο
και τα άχρωμα όνειρα των δυο παιδιών στο κτίσμα
που έψαχναν διέξοδο στην κιτρινωπή σκόνη.
Έτρεμαν οι σύριγγες στα χέρια τους, και δίπλα
το κουταλάκι πάνω απ΄τη φλόγα που έσβηνε.
Αργά και καταπραϋντικά κύλησε στις φλέβες τους
το λιωμένο στο ξινό, φαρμάκι-βάλσαμο
Ο ένας άντεξε, ο άλλος όχι, και πέταξε στο πουθενά.
Σε λίγο, δυο διαφορετικές σειρήνες ηχούσαν δυνατά
αναστατώνοντας τους εφησυχασμένους της γειτονιάς
Αστυνομικοί και νοσοκόμοι στο καθήκον της βάρδιας.
Μετά, όλα όπως πρώτα, σιωπηλά κι ανέκφραστα
Παντού σφαλισμένα παράθυρα και άδειες καρδιές....
7 σχόλια:
Φίλε ,ΑΛΗΘΙΝΕ, ξαγρυπνάς όταν η πόλη κοιμάται .Η φωνή σου, ,πρόδρομος της Αυγής,(κι όταν ακόμη είναι σπαραγμός ,όπως σ' αυτήν σου την κατάθεση ) σηματοδοτεί το ξημέρωμα ,την έλευση μιας καινούριας μέρας. Ο λόγος σου ανοίγει πράσινο στην ελπίδα και το φιλικό σου χαμόγελο αντίδωρο είναι.
Οι εικόνες, τα περιστατικά, οι ιστορίες, τα ρεπορτάζ, αποδίδονται ,διαβάζονται μέσα από λόγια πολλές φορές επιτυχώς.
« Η α ί σ θ η σ η όμως
μόνο μέσα από α ί σ θ η σ η διαβάζεται»
Μέσα σ΄ αυτήν την φράση κλίνω όλα όσα θέλω να σου πώ ,και είναι πολλά ,!!!!!.
Με την αγάπη μου και την ευχή να έχουμε ,όλος ο κόσμος ,μια καλή φιλική μέρα.!
http://ligery.pblogs.gr
http://lygeri.pblogs.gr
Αληθινέ, σημείο αναφοράς μου στην Ανατολή ,Καλή μέρα..
Στέκομαι στην Αλήθεια σου που από παιδί βιώνω, αλλά συνειδητά παρακάμπτω και δεν ομολογούσα... Μέχρι την στιγμή που το παπαγαλάκι της Μαρίας μου τόσκασε μπροστά στα μάτια μας και το απωθημένο έγινε "στίχος" επωδός της δική σου ομολογίας.
«Με κλειστά τα μάτια βλέπω τον κόσμο όπως θέλω εγώ ! Αυτό είναι πάντα το καταφύγιό μου στις δύσκολες ώρες.......» Συγκρατούμενε στο κελί της φυλακής μου, νοιώθω την αλληλεγγύη σου ,την αποδοχή σου, την συμπόρευση σου την κατανόηση, την συγχώρεση στην ανθρώπινη αδυναμία μου, να επιμένω στο όνειρο, να τρέχω πίσω απ' την ελπίδα, να οραματίζομαι, να κλέβω
παραμύθια ,δικά μου δήθεν., να τα διηγούμαι τις νύχτες και σύ να ξάγρυπνάς. να με ακούς και να με πιστεύεις.!!!
http://lygeri.pblogs.gr
http://ligery.pblogs.gr
Δυο άνθρωποι χαμένοι στα όνειρα ενός κόσμου τους που ονειροβατεί γιατί οι άλλοι οι ονειροκρίτες τους κρίναμε και τους στιγματίσαμε προτού περάσουν το κατώφλι της ψεύτικης χαράς και στο τέλος κλάψαμε για την κατάντια της ζωής τους!!!
Μόνο που απόψε έστησα καρτέρι, στο ίδιο με σένα καραούλι.
Να σου πω την καληνύχτα μου, διακριτικά , χωρίς συνέχεια στο παραμύθι μπας και θυμώσει η αυγή για την παρουσία μου , τις φωνές σου βάλει και το ξενυχτίσουμε μέχρι το πρωί, για να δούμε την Ανατολή.
Είναι η γραφή σου αναγνωρίσιμη, και με προσοχή ι χ ν η λ α τ ώ
τ’ αχνάρια να μην σβήσω…περπατώντας στη βροχή.
Νύχτα καλή και συμπαθητική μαζί σου.
Αύριο με το καλό.
ONISIME ήμουνα σίγουρος πως εσύ, σε όλα όσα γίνονται στη γειτονιά σου, ποτέ δεν κατεβάζεις τα ρολά και δεν σφαλίζεις τα παράθυρα....
Αφησέ τα διάπλατα ανοιχτά αδελφέ μου, μήπως και σε μιμηθούν όλοι στη γειτονιά και σταματήσουν να ηχούν σειρήνες!!!!
Νάχεις ένα καλό απόγευμα για να περάσεις σ΄ένα καλύτερο βράδυ....
Σήμερα 16 νοεμβρη.34 χρόνια μακριά από τα κάγκελα των ματωμένων ψυχών.
Θα σας διαβάσω ένα απόσπασμα από τα θρησκευτικά της Γ δημοτικού.
ΤΙΤΛΟΣ: Χαρίσματα του Ανθρώπου
Είδαμε στο προηγούμενο μάθημα πόσο ξεχωριστός από τα άλλα δημιουργήματα είναι ο άνθρωπος. Γιατί ο άνθρωπος έχει χαρίσματα που δεν τα εχει κανένα άλλο δημιούργημα.
Πρώτα – πρώτα σκέφτεται , έχει μυαλό , νού όπως λέμε. Θέλει και μπορεί να μαθαίνει να ψάχνει , να ανακαλύπτει και να δημιουργεί. Καταλαβαίνει και μπορεί να διαλέγει ανάμεσα στο καλό και το κακό , στο δίκαιο και το άδικο. Έχει μια μικρή φωνούλα στη καρδιά του τη συνείδηση , για να μπορεί να ξεχωρίζει. Έχει ακόμη κάτι πολύ σημαντικό να ζει και να σκέφτεται με ελευθερία.
Αυτά τα τόσο ξεχωριστά χαρίσματα του δόθηκαν ως εφόδια για τη ζωή του από το θεό.
Σήμερα μέσα στη προχειρότητα μαζευτήκαμε για κάποιο λόγο πιστεύω.
Ο λόγος κατε εμε είναι ένας. Ένας και μοναδικός. Να ανακαλύψουμε ή μάλλον να ξεθάψουμε από μέσα μας ένα άλλο χάρισμα που μας έδωσε ο θεός τη μνήμη.
Την ικανότητα που μας δίνει την δυνατότητα να αναδεικνύουμε όλα τα άλλα χαρίσματα.
Αυτή, η μνήμη , είναι που καθοδηγεί το αύριο.
Τη μνήμη που πρέπει να την αφήνουμε να δουλεύει ακατάπαυστα μέσα μας και σαν ακατέργαστο διαμάντι να την προστατεύουμε.
Πέρα από κομματικές προκαταλήψεις και εσωστρέφειες.
Ίσως να μην είμαι ο κατάλληλος για να σας τη φέρω μπροστά σας σήμερα.
Ποιος άλλωστε έιμαι.Ενας άρρωστος τζογαδόρος σε περίοδο ανάρρωσης και τίποτα άλλο είμαι.
Είμαι με τους πολλούς ,που τους αγώνες των προγόνων μας τους βλέπω σαν σήριαλ ρομαντικό κάθε πέμπτη στην τηλεόραση.
Ένας συμβιβασμένος μικροαστός. Δημοτικός υπάλληλος με το μισθό να πέφτει κάθε μήνα. Ενς του πέρα βρέχει και μακριά απ τον κώλο μας κι όπου να ναι καρφωμένος.
Αλλά δεν είναι ετσι φίλοι μου. Τα λάθη τέτοιου είδους διορθώνονται κι αν όχι έχουν μικρό περίγυρο για να σαπίσουν.
Όμως σκεφτείτε να συναντηθούν με τα δικά σας.. Σκεφτείτε να συναντηθεί με το μεγαλύτερο κακό ‘’την απώλεια μνήμης ‘’ τότε συνάδερφοι θε να συμβεί το χειρότερο θα μας αφήσει όλους ορφανούς χωρίς συντρόφους, χωρίς αύριο.
Γι αυτό δεν πρέπει να ξεχάσουμε ούτε για μια στιγμή ποιοι άνθρωποι πολέμησαν με μόνα όπλα την εκ γεννησιμιού τους γυμνή υπόσταση, το σώμα που η μάνα του 9 μηνες κυοφορούσε μέσα της .Το σώμα συνοδεία μιας φλογισμένης ψυχής οπλισμένης με θάρρος και διψασμένη για το υπέρτατο αγαθό ,την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
Τα χαρίσματα του θεού που χωρίς αντίτιμο μας τα πρόσφερε.
Το δικαίωμα στο ευ ζειν.
ΨΩΜΙ , φωνάζανε …
ΠΑΙΔΕΙΑ φωνάζανε ….
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ φωνάζανε
Μαζί με τις φωνές τους πέσανε τα κάγκελα και θάφτηκαν στριμωγμένες οι φωνές με τα σώματα στο χώμα.
Στο χώμα που μετά από 34 χρόνια έπρεπε να γευόμαστε τους καρπούς της ελευθερίας και της Δημοκρατίας μακριά από τις ελπίστριες των χουντικών αρουραίων εμείς πάμε με μικροπρέπεια και έλλειψη ευθύνης.
Δεν ξέρανε τότε , αλλιώς θα το φωνάζανε κι αυτό ΜΗ ΜΕ ΛΗΣΜΟΝΕΙ .Απόγονοι των Ελλήνων , Έλληνες του μέλλοντος μην μας ξεχάσετε.
Δυστυχώς συνάδερφοι τους ξεχάσαμε. Δυστυχώς συνάδερφοι τους προσπεράσαμε. Περάσαμε δίπλα τους και δε ρίξαμε ούτε μια ματιά.
Μα πώς θα μου πείτε σήμερα είμαστε ελεύθεροι ,κάθε τρισιμι χρόνια έχουμε εκλογές ,τα παιδιά μας κάθε πέμπτη κάνουν συγκεντρώσεις , τρώνε ξύλο από τον μπαμπά κράτος και πάνε στα σπιτάκια τους να λουφάξουν σαν τρομαγμένες μορφές δήθεν καταπιεσμένου νέου.
Εδώ φίλοι μου θα επικαλεστώ ένα ακόμα χάρισμα που μας πρόσφερε εκ της γεννήσεως μας ο θεός. Το υπέρτατο δώρο του .Την συνείδηση.
Δεν είναι αργά συνάδερφοι. Ας αφήσουμε τη συνείδηση να δουλέψει μέσα μας και μην επιτρέψουμε να ξεχαστούν οι φωνές των δολοφονημένων αδερφών μας. Να κοιτάξουμε όλοι μαζί πως θα φτιάξουμε το αύριο καλύτερο για κεινους του αλήτες που είναι τα παιδιά μας.
Ένα αύριο που θα θυμίζει τους αγώνες των προγόνων μας
-για ΨΩΜΙ: καλύτερα μεροκάματα (ας κοιτάξουμε εμείς του δημοσίου τι γίνεται απ οξω) ,να κοιτάξουμε το ΕΥ ΖΕΙΝ και όχι το αναγκαίο ΖΕΙΝ.
- για ΠΑΙΔΕΙΑ, δωρεάν χωρίς συζήτηση, δωρεάν για όλους και όχι μόνο για τους έχοντες και κατέχοντες
- για παιδεία χωρίς να επιτρέπουμε να φωνάζουν αλήτες τα παιδιά μας που στην Γ δημοτικού τους μαθαίνουν πως πρέπει να ζουν με ελευθερία κι όταν μεγαλώνουν να μαθαίνουν ότι η ελευθερία είναι κλεισμένη σε πανάκριβα κλουβιά επιχρυσωμένα Σε χαπάκια παραισθήσεων και φούντες ΖΩΝΙΑΝΩΝ.
- Ας επιτρέψουμε και δώσουμε απλόχερα το δώρο του θεού το υπέρτατο την ελεύθερη σκέψη στα παιδιά του αύριο , δοσμένο από τα χέρια της κοινωνίας των γονιών , χωρίς κανένα κόστος είτε δραχμικό είτε ηθικό.
Σαράντη φίλε αγαπητέ, καλώς να κοπιάσεις και συ σε τούτη την περιπλάνηση στη Μπλογκόσφαιρα. Αλλά επειδή δεν είμαστε κοντά για να δεις τα μάτια μου και να καταλάβεις την απορία μου, είμαι υποχρεωμένος στο όνομα της αλήθειας που πρεσβεύω να σου πω πως στο μακροσκελές σχόλιό σου, χάθηκα, έχασα την είσοδο όταν προχώρησα αρκετά και θέλησα να γυρίσω πίσω, για να επαναλάβω τη διαδρομή, αλλά βρέθηκα στην έξοδο χωρίς να το πολυκαταλάβω.. Αυτά που γράφεις έχουν να κάνουν με αυτά που λέει o spy ( http://spysark.blogspot.com/ )στην ανάρτηση της 18-11-2007 και σχολίασα εγώ στη ΦΩΝΗ-ΚΡΑΥΓΗ ή είναι κάτι άλλο, που οι κεραίες μου δεν μπορούν να εντοπίσουν. Αυτό θάναι προς το παρόν, γιατί σίγουρα έχουμε να πούμε πολλά στο μέλλον....
Καλό σου βράδυ φίλε σκεπτόμενε και υποψιασμένε....
Δημοσίευση σχολίου